Filosofisch café? Wat moet ik me daarbij voorstellen? Net als Sartre in een café nadenken over de grote vragen des levens?
Zoiets, inderdaad. Maar dan met een publiek van geïnteresseerde leken. Ik had gehoord van het café philo in Parijs op de Place de la Bastille. Bij een café philo kiest het publiek aan het begin van de bijeenkomst het thema en de filosoof van dienst is moderator van het gesprek. Toen ik over die filocafés hoorde, dacht ik meteen: dat wil ik ook in Breda. Ik heb toen het eerste filosofische café met die formule, te weten met een publiek van zeventig, tachtig mensen in een openbaar café, in Nederland opgezet. Deze formule is helaas niet echt aangeslagen, in ieder geval niet op de manier zoals het in Parijs werd en nog steeds wordt gedaan. Bij wat nu in Nederland een filosofisch café wordt genoemd, houdt een filosoof een lezing, in plaats van dat het publiek over een zelfgekozen thema praat.
In Parijs werden een paar regels opgesteld en uitgedeeld: het denken is niet te koop, dus de toegang is gratis; de moderator mag geen lezing houden en niet zijn of haar eigen mening verkondigen; het publiek spreekt, de moderator geeft alleen de structuur aan. Elders in de wereld is de café philo-beweging wel groot geworden, met name in Latijns-Amerika en in Vlaanderen!
Homan, Francien. ‘Filosoferen maakt een eind aan al het gezeur’, ISVW Uitgevers, 2018.